უკანასკნელი 50 წლის განმავლობაში ღვიძლის ქსოვილის ბიოფსიური მიღების ტექნიკამ მრავალ­ჯერადი მოდიფიკაცია განიცადა მიდგომის, ბიოფ­სიური ნემსის სახეცვლილებისა და ისეთი დიაგ­ნოსტიკური მეთოდების განვითარების შედეგად, როგორიც არის ულტრასონოგრაფია, კომპიუ­ტე­რული ტომოგრაფია, ანგიოგრაფია და ლაპა­რო­სკოპია. 1958 წელს Menghini-ის მიერ გამოქვეყ­ნებული სტატიის შემდეგ ღვიძლის ბიოფსიის ტექ­ნიკამ ფართო გამოყენება ჰპოვა კლინიკურ მედი­ცინაში და დღემდე რუტინულად სრულდება გა­მოც­დილი კლინიცისტების მიერ.

ნანახია: 11338 | შეფასებულია: 0 | რეიტინგი [0.00]